Chronologie van de Graven van Loon

Inleiding

Dr. Jan Vaes publiceerde in 2016 bij het Davidsfonds een prachtig boek "De Graven van Loon. Loons, Luiks, Limburgs". Het is een alles omvattend boekwerk van 384 bladzijden dat buitengewoon rijkelijk geïllustreerd werd. Het bevat ook een stamboom van de Graven van Loon met 264 personen.
Mijn bestand GRAVENNW, waaruit onderstaande tekst gegenereerd werd, werd volledig vergeleken met Vaes' stamboom p.149 en volgende. De personen die in J.Vaes' werk opgesomd worden, worden in onderstaande tekst gemerkt met codes zoals "v003", gedrukt na hun naam. Ze betekenen "v(aes), persoon 3, in Vaes' stamboomtabellen".

Mijn bestand GRAVENNW steunt natuurlijk op de werken van de specialisten ter zake zoals J. Daris en J. Baerten, maar ook op de twee genealogische bestanden van Frans Roelvink uit Breda: "Vorsten" en "MidVorst", samengesteld in de jaren 1993-1999. Deze bestanden horen bij het genealogieprogramma PRO-GEN van de Nederlanders J. Mulderij & D. Scholte in't Hoff. F. Roelvink publiceerde ruim 17 jaar eerder dan J.Vaes de Loonse genealogieën. Ere wie ere toekomt.

De 17 Graven van Loon

1    Rudolf II van Haspinga V000, graaf van Haspinga, zoon van Nevelong (Nibelung) van Betuwe, graaf van Betuwe, en N.N. van Henegouwen.
Geboren circa 920, overleden circa 970. Jules Vandeweyer: +967.
Hij mag in geen geval verward worden met zijn oudere naamgenoot, de broer van Reinier III, die in vrouwelijke lijn zijn oom was. (Bron: J.Baerten, Het graafschap Loon, p.12 en L.Vanderkinderen, A propos d'une charte de Balderic d'Utrecht, in Bulletin de l'Académie Royale de Belgique. Classe des lettres, 1900 blz. 37-53 en op.cit. dl II, blz. 298.).

In Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer, heet men hem "Rudolf van Betuwe +967".

WIKI (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rudolf_II_van_Haspinga) In de visie van Baerten waren Giselbert, Arnulf en Balderik II van Luik (klein)zonen van Rudolf [noot 1: 21ste-eeuwse historici nemen afstand van de constructie van Baerten. Ook van die van Vanderkindere]. Bovendien zegt men in hetzelfde WIKI-artikel: "Waarschijnlijk had Giselbert geen kinderen, en werd hij daarom opgevolgd door Arnulf, zijn broer of neef [5] Geert Souvereyns & Arnoud-Jan Bijsterveld (2008). De graven van Loon, deel I - in Het oude land van Loon, 87]. Deze zette de familie wél verder; dit verklaart waarom "Arnulf" of "Arnold" de Leitname van het Loonse gravengeslacht werd. Dit in tegenstelling tot de oude veronderstelling dat de latere graven van Loon enkel van Giselbert "van Loon" konden afstammen."

Noot IvoG en de opsteller van dit bestand GRAVENNW: het prille begin van de Graven van Loon was en is nog steeds duister, de meningen van de historici zijn uiteenlopend, vandaar waarschijnlijk dat Dr. J.Vaes zich in zijn boek De Graven van Loon, p.149 e.v niet waagt aan het geven van een naam aan de stamvader van de Graven van Loon. Hij heet hem "0" (nul) zonder enige bijkomende uitleg maar hij blijft Baerten volgen door te zeggen dat Giselbert (graaf van Loon, °circa 985-+circa 1040), Arnulf (graaf van Haspinga (1034-1040) en Balderik II (bisschop van Luik van 1008 tot +1018) broers zijn.

WIKI: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rudolf_II_van_Haspinga

Rudolf II van Haspinga (±920 - ±970) was graaf van een gebied dat een groot deel van het huidige Belgisch-Limburg omvatte

Machtsgebied

In 949 was comes Rudolfus aanwezig bij de bevestiging dat de abdij van Susteren aan de abdij Prüm toekwam. Hij heerste over het graafschap Haspinga, waarbij restanten van de Maasgouw gevoegd waren: de Maaslandgouw (950 pago Moselano) en de gouw van Hocht (952 pago Huste). Het is Jean Baerten die de identificatie van Huste met Hocht opperde.[1] Bovendien zou Hocht, centraal en aan de Maas gelegen, de nieuwe hoofdplaats van het graafschap zijn geworden, totdat men na 1000 Borgloon aan de handelsweg Brugge-Keulen verkoos. Hierdoor ging het graafschap "Loon" heten.

Rudolf werd nog genoemd in 966, toen Otto de Grote diens schenking van Lentlo aan de abdij van Nijvel bevestigde. Datzelfde jaar werd echter beschreven dat Rudolfs bezittingen eerder in beslag genomen waren. De meeste historici vermoeden dat de confiscatie al in 958 gebeurde, ten tijde van de verbanning van andere Reiniers, en Rudolf tegen 966 opnieuw aangesteld werd. Anderen menen dat Rudolf zijn bezittingen in 966 voorgoed verloor. Afhankelijk hiervan waren de eerste graven van Loon, Giselbert van Loon en Arnulf van Haspinga, wel of niet verwant aan Rudolf.

Giselbert en Arnulf worden vermeld in verband met de gouwen Haspinga en Hocht. De gouw Maasland lijkt verloren te zijn; de meeste territoria die er ontstonden stonden trouwens in latere eeuwen los van het graafschap Loon. Giselbert en Arnulf regeerden hun gebieden waarschijnlijk samen, zodat deze een condominium vormden. Hierop wijst de omschrijving van Haspengouw als "deel van Giselberts graafschap" (1018) en Giselbert als een "graaf uit Haspengouw" (1036). Misschien stierf Giselbert al kort na 1031, waarna Arnulf tot zijn dood (omstreeks 1040) alleen over beide gebieden heerste.[2]

Afkomst

In 943 werd Rudolf vermeld als broer van de latere Luikse bisschop Balderik I van Luik. Hij was ook een broer van Reinier III van Henegouwen, want een jaar later werd castella Ragnarii ac Rodulfi fratrum (het kasteel van de broers Reinier en Rudolf) belegerd. De namen Balderik en Giselbert in eenzelfde stamboom lijken te wijzen op een huwelijk tussen de Reiniers en de Balderiks (ca. 920). Er zijn twee theorieën die een verband tussen zo'n huwelijk en graaf Giselbert van Loon trachten te leggen:

Uit het huwelijk van Reinier II van Henegouwen met Adelheid Alix (dochter van Richard I van Bourgondië) werd Rudolf geboren, de grootvader van Giselbert.[3]
Uit het huwelijk van Nevelong (een broer van Balderik van Utrecht) met een nichtje van Giselbert van Maasgouw werd Berta geboren, de grootmoeder van Giselbert.[4]

Nakomelingen

In de visie van Baerten waren Giselbert, Arnulf en Balderik II van Luik (klein)zonen van Rudolf.[noot 1] Die werden dan voor 990 geboren. Waarschijnlijk had Giselbert geen kinderen, en werd hij daarom opgevolgd door Arnulf, zijn broer of neef.[5] Deze zette de familie wél verder; dit verklaart waarom "Arnulf" of "Arnold" de Leitname van het Loonse gravengeslacht werd. Dit in tegenstelling tot de oude veronderstelling dat de latere graven van Loon enkel van Giselbert "van Loon" konden afstammen.

Giselbert van Loon

Zie Giselbert van Loon voor het hoofdartikel over dit onderwerp (https://nl.wikipedia.org/wiki/Giselbert_van_Loon).
Giselbert of Gijsbrecht is de eerste die als "graaf van Loon" vermeld wordt.

Arnulf van Haspinga

Ook van Arnulf weet men niet wanneer hij precies geboren en gestorven is. Dhr. Verhelst plaatst zijn overlijden in of kort voor 1040. Dat jaar wordt Arnulf voor de laatste maal in oorkondes vermeld. De betreffende oorkonde vermeldt dat Arnulf Haspinga als opgedragen leen aan prins-bisschop Nithard van Luik schonk. Zijn broer Balderik II, een van de voormalige prins-bisschoppen, had hem hiertoe waarschijnlijk aangespoord. Door de overdracht van Haspinga kwam het hele graafschap onder Luikse bescherming.

Arnulfs vermeende zonen waren:

-Emmo van Loon, die hem opvolgde als graaf van Loon
-Herman van Gronsveld
-Otto I van Duras, die door zijn huwelijk met een erfdochter van Avernas de streek van Sint-Truiden en de voogdij over haar abdij verwierf

Balderik II van Loon

Zie Balderik van Loon voor het hoofdartikel over dit onderwerp (https://nl.wikipedia.org/wiki/Balderik_van_Loon).
Balderik II van Loon was prins-bisschop van Luik van 1008 tot 1018.

Bronnen

-Bijsterveld, Arnoud (2015) 'Van Karolingischekernregio tot territoriale lappendeken' in: Limburg. Een geschiedenis tot 1500 (LGOG Maasticht)
-Jongbloed, Hein H. (2008) De Flamenses in de elfde eeuw. Oorsprong en ontplooiing van het Gelders gravenhuis in: BM Gelre XCIX

Noot

-1. 21ste-eeuwse historici nemen afstand van de constructie van Baerten. Ook van die van Vanderkindere.

Referenties

-1. Jean Baerten (1969). Het graafschap Loon - in Maaslandse monografieën, 9. Assen: Van Gorcum.
-2. Karel Verhelst (1985). Een nieuwe visie op de pagus Hasbania - in Handelingen der Zuidnederlandse Maatschappij voor Taal- en Letterkunde en Geschiedenis, 39.
-3. Genealogie Online: Rudolf van Haspinga.
-4. H.H. Jongbloed (2008). De Flamenses in de 11e eeuw - in Bijdragen en mededelingen Gelre, XCIX.
-5 Geert Souvereyns & Arnoud-Jan Bijsterveld (2008). De graven van Loon, deel I - in Het oude land van Loon, 87.

Literatuur

-Baerten, Jean (1969) Het graafschap Loon (11e - 14e eeuw), Maaslandse monografieën 9 (Assen Van Gorcum)
-Vanderkindere, L. (1902) La formation territoriale des principautés belges au moyen âge I (Brussel).
 
Gehuwd met N.N. van Vliermaal.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Giselbert van Loon v003 (zie 2).
   2. m  Baldericus II v005, bisschop van Luik 1008 tot 1018.
Overleden op 29-07-1018.
Hij volgde bisschop Notgerus op die op 10 april 1008 stierf. Het begin van de ambtsperiode van Baldericus II ligt tussen 10 april 1008 en 1 juli 1008 (Bron: Prof. I.Strubbe en L.Voet, De chronologie van de middeleeuwen en de moderne tijden in de Nederlanden, p.280-281).
   3. m  Arnold (Arnulf) v006, titularis van het graafschap Haspinga (1034-1040).
Overleden circa 1014.
Het graafschap Haspinga werd in 1040 bij Luik ingelijfd. (Bron: J.Baerten, Het graafschap Loon, p.21 en 31).
De regeringsjaren (1034-1040) komen uit Jan Vaes, De Graven van Loon, p.150.
Het eindjaar 1040 kan volgens Jules Vandeweyer, Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, p.21, niet in overeenstemming gebracht worden met de persoon van Arnulf, graaf van Haspinga aangezien Jules Vandeweyer schat dat die Arnulf reeds rond 1014 overleed.
Gehuwd met Ermengardis v007.
Jan Vaes heet haar in zijn werk De Graven van Loon, p.150 alleen "Ermengardis".
   4. v  Catharina van Loon.
Haar bestaan komt uit Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer, p. 21.
Jan vaes spreekt niet over haar in zijn werk De Graven van Loon, stamboom p. 149 ev.

2    Giselbert van Loon v003, de 1ste graaf van Loon van 1015/1031-1044/1046, zoon van Rudolf II van Haspinga V000 (zie 1) en N.N. van Vliermaal.
Vaes: °circa 985. Dat jaar komt in conflict met het overlijdensjaar van zijn vader zoals dat aangegeven wordt door Jules Vandeweyer, Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013, waarin hij zegt: +967. Dat is een verschil van 18 jaar. Overleden voor 1046. Meer bepaald, overleden voor 18-05-1046. In het werk Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer, zegt men p.21 "+1040". Vaes zegt ook: +1040.
In verband met het graafschap Loon bestaan er vier historische standaardwerken:

1-Pater Johannes Mantelius, Historiae Lossensis libri decem, uitgave Laurent Robyns, Luik, 1717.

2-Kanunnik Joseph Daris, Histoire de la bonne ville, de l'église et des comtes de Looz suivie de biographies lossaines, 2 delen, Luik 1864-1865.

3-Dr. Jan Baerten, Het graafschap Loon (11de - 14de eeuw), Assen, 1969.
Veel publicaties die handelen over de graven van Loon gebruiken de voornoemde boeken rechtstreeks of onrechtstreeks als bron.

4-Dr. Jan Vaes, De Graven van Loon. Loons, Luiks, Limburgs. In 2016 gepubliceerd bij het Davidsfonds. Een prachtig, alles omvattend boekwerk van 384 bladzijden dat buitengewoon rijkelijk geïllustreerd werd. Bevat ook een stamboom vanaf de Graven van Loon met 264 personen.
Het bestand GRAVENNW waaruit de tekst die je nu leest gegenereerd werd, werd volledig vergeleken met Vaes' stamboom p.149 en volgende. De 264 personen die in J.Vaes' werk opgesomd worden, werden in het bestand GRAVENNW gemerkt met codes zoals "v003" die na hun naam gedrukt worden. Ze betekenen "v(aes) persoon 3 in Vaes' stamboomtabellen".

Verder zijn er ook de totaaloverzichten:

5-Prof. Dr. Eg. I. Strubbe, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Gent, en Dr. L. Voet, conservator van het Museum Plantin-Moretus te Antwerpen, De chronologie van de middeleeuwen en de moderne tijden in de Nederlanden, 1960, uitg. Standaard-Boekhandel, Antwerpen, p.376-378.

6-In de genealogische wereld van de Lage Landen circuleren twee grote bestanden, nl. MIDVORST (over Middeleeuwse vorstenhuizen) en VORSTEN (over de vorstenhuizen vanaf 1400 tot circa 1900). Samen bevatten ze meer dan 32.600 personen. Ze zijn van de hand van Frans Roelvink uit Breda. Hij stelde tussen 1994 en 1999 de bestanden samen aan de hand van een indrukwekkend aantal gedrukte bronnen.
In zijn bestanden komt een verwijzing naar een specifieke bron voor:
Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln, Neue Folge, Nieuwe uitgave (1980-1998) Banden 1 t/m 18 en Nieuwe uitgave (1998) Band 1, deel 1 en 2.
De verwijzing wordt gebruikt in een afgekorte vorm: ES NF Band VIII Tafel 1 betekent: Europaische Stammtafeln, Neue Folge Band VIII Tafel 1.

Bij de verwerking van Vaes' stamboom viel ons de grote overeenkomst op met de bestanden MIDVORST en VORSTEN. De beide auteurs hebben duidelijk zeer dikwijls dezelfde bronnen geraadpleegd. De bestanden MIDVORST en VORSTEN zijn gratis bij het Nederlandse genealogische programma PRO-GEN (http://www.pro-gen.nl).

-------

In 1015 wordt de eerste graaf van Loon voor het eerst vermeld.
Het jaar 1015 slaat op de duistere stichtingstijd van het graafschap Loon. De Benedictijnermonniken van Sint-Jacob te Luik lieten met onechte documenten (falsa) die ze in de 12de eeuw opstelden, de stichtingstijd tussen 1015-1016 doorgaan.

Er bestaat geen documentair bewijs van het bestaan van voor 1031. In 1044 regeerde hij nog, maar in 1046 was hij reeds vervangen. (Bron: J.Baerten, Het graafschap Loon, p.3, 31 en 32).

Jan Vaes brengt echter andere bewijzen aan in verband met het vroegste bestaan van de graven van Loon 'comes Lossensis'.

J.Vaes, De Graven van Loon, p.10 schrijft: "Duizend jaar Loon? In een oorkonde die laat uitschijnen dat ze in 1015 is opgesteld, wordt een graaf van Loon genoemd. Dat zou dan de oudst bekende vermelding zijn, meteen duizend jaar geleden. Deze tekst blijkt echter een bewuste vervalsing uit 1111-1116, van een eeuw later dus. De opsteller wil op dat ogenblik doen geloven dat de grafelijke familie van Loon al in 1015 instemde met een omvangrijke schenking van goederen. De vervalser had daar alle belang bij en daarom antidateerde hij het document. Toch zal ik enkele argumenten aanvoeren om de oudste vermelding van een graaf van Loon 'comes Lossensis' terug te brengen tot het episcopaat van Balderic II, prins-bisschop van Luik, van 1008 tot 1018".

J.Vaes, De Graven van Loon, p.26 e.v.: "Kort na het jaar 1000 duiken dus de graven van Loon op uit de nevelen van de geschiedenis. Wij gaan op zoek naar de eerste getuigenis. In de westbouw van de voormalige abdijkerk van de Saint-Jacques te Luik, de kerk waarover de graven van Loon lange tijd de voogdij uitoefenden, bevindt zich een koperen plaatje met een tekst die de stichting van de abdij door prins-bisschop Balderic II onthult. De plaat was eertijds gehecht aan een steen in de crypte en de (Latijnse) tekst ervan luidt (in het Nederlands): 'In het jaar van de heer 1016, heeft de goddelijke Balderic, leider van Luik, voor u Christus ter ere van de Heilige Jacobus de Mindere dit huis gesticht en deze crypte gezegend waar hij met zijn broer de graaf van Loon werd begraven. De eeuwige rust heeft beider zielen ontvangen'.

J.Vaes, De Graven van Loon, p.27: "Onder aan de grafsteen van dezelfde Balderic II, aan de andere zijde van de kerk en niet meer in situ kan men lezen: 'Luiks leider uit het Loons grafelijk geslacht, die dit heiligdom stichtte onder keizer Hendrik in 1014, rust hier'.

Beide bronnen geven aan dat Balderic, van wie we (via andere documenten) met zekerheid weten dat hij bisschop van Luik was van 1008 tot 1018, uit het grafelijk huis Loon stamde, 'comes Lossensis'. Balderics huidige grafsteen met opschrift is evenwel niet de oorspronkelijke. Hij dateert van 1646. Omdat het gewelf van de krocht instortte in 1513 is daarna, in 1646, een nieuwe grafsteen gemaakt die plaats kreeg in het koor. De randversiering is in de loop van de 18de eeuw dan nog eens veranderd.

Dat Balderic II op zijn grafsteen ook de titel 'comes Lossensis' meekreeg, kan moeilijk als een 'falsum' bestempeld worden; in 1646 had niemand nog belang bij een geforceerde betiteling. In andere - toevallig de oudste - teksten over de graven van Loon had men immers wel onfrisse motieven, zodat ze met de grootste voorzichtigheid moeten worden gelezen".

J.Vaes, De Graven van Loon, p.30-31: "Los van de charters, de falsa en de latere, niet volledig betrouwbare 'Vita Balderici', blijft er een ernstig argument om de eerste graven van Loon toch onder het episcopaat van Balderic te situeren, dus tussen 1008 en 1018', met name de tekst die steeds weer op de grafsteen van Balderic werd aangebracht tijdens de opeenvolgende fasen die het graf gekend heeft".
Het besluit lijkt mij duidelijk: er heeft een graaf van Loon bestaan voor 1018, heel waarschijnlijk al in 1015. Tot hier dr. Jan Vaes.

Het Graafschap Loon was een oud graafschap in een gebied dat ongeveer overeenkwam met het huidige Belgisch-Limburg, hoewel Diepenbeek, Alken, Sint-Truiden en Tongeren enclaves van het Prinsbisdom Luik waren, Thorn en Rekem rechtstreeks van de Duitse keizer afhingen en Lommel bezit was van de hertog van Brabant. Oorspronkelijk omvatte het graafschap meer dan waarschijnlijk niet meer dan het gebied tussen Maas en Jeker en was toen een leen van het graafschap Haspinga. Ook Rummen heeft tot dit graafschap behoord, totdat het in 1240 aan Willem van Montferrant werd verkocht. De graven wisten hun territorium door oorlogen, bondgenootschappen en huwelijkspolitiek uit te breiden.

De 10 steden van het graafschap: Beringen, Bilzen, Borgloon, Bree, Hamont, Hasselt, Herk-de-Stad, Maaseik, Peer en Stokkem. (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Graafschap_Loon)

F.Decat, in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p.111: "Een vaak vermeld jaartal in dit verband is 1015. Op 21 januari 1018 bevestigde keizer Hendrik II in Frankfurt een goederenruil tussen de abdijen van Burtscheid (bij Aken) en Selligenstadt (aan de Main). In de oorkonde is sprake van een goed dat Burtscheid verwierf "in Haspengouw, gelegen in het ware (!) graafschap van graaf Giselbert" (sita in pago Haspengouue in comitayu vero Gisilberti comitis. Zie J.F. Böhmer, Regesta Imperii, II Sächsisches Haus 919-1024, Vierte Abteilung, 1971, pp. 1056).
 
Gehuwd (1) estim 1010 met Erlande (Herelint) van Jodoigne (van Geldenaken) v004.
Geboren circa 1008, overleden circa 1055.
Jan Vaes heet haar in zijn werk De Graven van Loon, p.150: Lutgarde van Namen (°995 en +1030) "OF" Erlande van Geldenaken (°circa 1008 en +1055). Let op: dr. Jan Vaes heeft het slechts over één echtgenote van Giselbert, graaf van Loon. Vandaar dat hij het woordje "OF" gebruikt.
In dit bestand GRAVENNW worden beide dames aangeduid met elk hun eigen huwelijk met Giselbert, graaf van Loon (°circa 985 en +circa 1040).
Waarschijnlijk heeft zij bindingen met de graven van Verdun.
Bron plaats in stamboom en tekst: http://www.personal.psu.edu/users/d/c/dcj121/prosop/counts/countyA/cts03_fr.htm, door Donald Charles Jackman PhD, The Pennsylvania State University, naar Vanderkindere, L. La formation territoriale des principautés Belges. 2 vols. Brussels, 1902-3. De naam "Erland van Jodoigne" komt uit Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer, p.21.
 
Gehuwd (2) na 1014 met Lutgarde (Emergardis) van Namen v004, dochter van Albert I van Namen en Emengarde van Lotharingen.
Geboren 995, overleden 1030.
Jan Vaes heet haar in zijn werk De Graven van Loon, p.150: Lutgarde van Namen (°995 en +1030) "OF" Erlande van Geldenaken (°circa 1008 en +1055). Let op dr. Jan Vaes heeft het slechts over één echtgenote van Giselbert, graaf van Loon. Vandaar dat hij het woordje "OF" gebruikt.
In dit bestand GRAVENNW worden beide dames aangeduid met elk hun eigen huwelijk met Giselbert, graaf van Loon (°circa 985 en +circa 1040).
 
Uit het eerste huwelijk:
   1. m  Emmo van Loon v008 (zie 3).
   2. m  Otto van Loon v012 (zie 4).
   3. m  Herman van Loon v011, kanunnik Sint-Lambertus Luik, aartsdiaken (1044-1047).
Alleen J.Vaes spreekt over hem in zijn werk De Graven van Loon, p.150.

WIKI (https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_van_Gronsveld) Herman van Gronsveld heer van Gruelsveld en graaf van de Neder-Maasgau (ca. 1035-). Hij was een zoon van Giselbert (Gijsbert) van Loon 1e graaf van Loon 1015-1045, Maasgau en Haspengau (ca. 975-1045) die getrouwd was met Luitgard Emma van Namen (ca. 1002-). Uit zijn huwelijk werd geboren: Giselbert (Gisbert) van Gronsveld graaf van Gronsveld 1103-1135 (ca. 1065 - na 1135).

3    Emmo van Loon v008, de 2de graaf van Loon van 1044/1046-1078/1079, zoon van Giselbert van Loon v003 (zie 2) en Erlande (Herelint) van Jodoigne (van Geldenaken) v004.
Overleden 1078-1079. Hij is zeker voor 5 februari 1079 overleden.
Mogelijk bestuurde hij samen met zijn broer Otto het onverdeelde graafschap Loon. Beide broers werden samen vermeld als "comites de Los".
 
Gehuwd (1) met Zwanehilde van Schwaben (van Holland (volgens Vaes)) v009.
Geboren 1030.
Zij wordt vermeld in Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer,p. 21. Jan Vaes heet haar in zijn werk De Graven van Loon, p.150 Swanehilde van Holland (°1030).
 
Gehuwd (2) met Emengardis van Hoorn v010, dochter van Koenraad van Hoorn en Mechtilde van Gullik.
Zij wordt als tweede echtgenote van Emmo vermeld in een schema in Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, p.21. Dit werk werd uitgegeven in het Frans in 2013 door Jules Vandeweyer.
 
Uit het eerste huwelijk:
   1. v  Sophia van Loon v020, hertogin in Hongarije.
Geboren circa 1060. Vaes: °1070. Overleden circa 1130.
Haar bestaan wordt vermeld in Jules Vandeweyer, Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, p.21.
Gehuwd circa 1090 met Geza I (?) van Hongarije v021, koning van Hongerije/Polen, zoon van Bala I van Hongarije en Richeza van Polen.
Geboren 1044, overleden 1077.
Deze Geisa I van Hongarije staat ook in het bestand MIDVORST van Frans Roelvink. In dat bestand zegt men van hem: koning van Polen, geb. circa 1040 en overleden op 24-04-1077. Gehuwd circa 1070 met Synadene van Byzantium (?) van onbekende herkomst, geb. circa 1040 en overleden circa 1080. Mijn vraag: is Geisa I meerdere malen gehuwd of is die "Synadene van onbekende afkomst" = Sophia van Loon?
   2. m  Theodorik van Loon v018, heer van Herlaer.
Geboren 1065, overleden 1110.
Gehuwd met N.N. N.N. v019.
   3. m  Arnold I van Loon v016, geboren circa 1070 (zie 5).
   4. v  N.N. van Loon v014.
Gehuwd met Heinrich van Schwalenberg v015.
Geboren circa 1060, overleden circa 1130.
Graaf van Schwalenberg (Waldeck?).
   5. v  Mechtilde van Loon v022, abdis van Munsterbilzen.

4    Otto van Loon v012, de 2de graaf van Loon van 1046-1078 en ook graaf van Duras, zoon van Giselbert van Loon v003 (zie 2) en Erlande (Herelint) van Jodoigne (van Geldenaken) v004.
Overleden 1101.
Bron: Strubbe zegt p.376: laatste vermelding in 1080, Baerten zegt dit ook p.35/36, voetnoot 6, maar op p.253 staat dan weer: Otto 1046-1088.
Hij bestuurde samen met zijn broer Emmo het toen vermoedelijk onverdeelde graafschap Loon. Hij was ook voogd van de abdij van Sint-Truiden en graaf van Duras.
 
Gehuwd met Oda van Duras v013.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Giselbert van Duras v023, graaf van Duras.
Overleden voor 1138.
In 1111 voerde hij de titel Graaf van Duras. Hij was voogd van Sint-Truiden.
Gehuwd (1) met Lutgarde (Gertrude (volgens Vaes)) van Montaigu v024, dochter van Cono van Montaigu, graaf, en N.N. N.N.
Overleden 1114.
Voor haar bestaan zie Jules Vandeweyer, Studie betreffende de Stichting van de abdij Sint-Jacob-de-Mindere te Luik in 1015, p.58.
Gehuwd (2) met Oda van Chiny v025, dochter van Otto II van Chiny en Adelheid van Namen.
Geboren circa 1090, overleden circa 1143.
   2. m  Bovo van Duras v026.

5    Arnold I van Loon v016, de 3de graaf van Loon van 1078/1079-1125/1135 en burggraaf van Mainz (eerste vermelding in 1108 en na een onderbreking terug na 1122), zoon van Emmo van Loon v008 (zie 3) en Zwanehilde van Schwaben (van Holland (volgens Vaes)) v009.
Geboren circa 1070, overleden 1125-1135.
Volgens Strubbe p. 376 wordt hij het eerst vermeld op 27 maart 1082 en het laatst op 31 maart 1125 met daartussen vermeldingen in 1107 en 1124.
Door zijn huwelijk met de enige dochter van graaf Gerard van Mainz werd hij tevens burggraaf van Mainz (D) in 1115 en heel waarschijnlijk ook graaf van Rieneck (D).
F.Decat schrijft in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p.121: "...treffen we de graaf van Loon na 1122 opnieuw aan als burggraaf van Mainz".
J.Vaes beschrijft hem in zijn werk, De Graven van Loon, stamboomtabel p.150 als "Arnold i, graaf van Loon (°na 1055 en +1125/1135)".
 
Gehuwd circa 1100.
F.Decat, in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, pp.115 oppert als reden voor dit huwelijk het idee "dat een huwelijkskandidaat uit een verre uithoek van het keizerrijk het minste weerstand zou oproepen. Graaf Arnold I van Loon had inderdaad het voordeel dat hij geen uitgesproken 'kleur' had: hij was erin geslaagd trouw te blijven aan keizer Hendrik IV, zonder diens zoon en rivaal Hendrik V tot vijand te maken".
Dit alles kaderde in de Investituurstrijd en in de strijd tussen vader Hendrik IV (pausvijandig) en zoon Hendrik V (pausgezind) om de keizerskroon. Schoonvader burggraaf Gerard van Mainz zat bij al die conflicten in het oog van die storm (Decat, pp.115). Pas in 1122 bereikten keizer en paus een compromis met het zogenaamde concordaat van Worms.
Echtgenote is Agnes of Adelheid van Mainz v017, dochter van Gerard van Mainz, burggraaf van Mainz en vermoedelijk ook graaf van Reineck, en Bertha N.N.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Arnold II van Loon en Rieneck v027, geboren circa 1085 (zie 6).
   2. v  Beatrix van Loon v029.
Gehuwd met Arnout III van Aarschot v030, graaf van Aarschot.

6    Arnold II van Loon en Rieneck v027, de 4de graaf van Loon van 1125/1135-1138/1141, zoon van Arnold I van Loon v016 (zie 5) en Agnes of Adelheid van Mainz v017.
Geboren circa 1085, overleden 1138-1139.
Hij wordt voor het eerst vermeld in 1135. Hij is tevens burggraaf van Mainz (vermeldingen in 1128 en 1135) en heel waarschijnlijk ook graaf van Rieneck. Begin 1147 wordt hij voor het laatst vermeld. 1142 (Strubbe, p.376. Baerten preciseert op p.45, voetnoot 3: ten laatste op 6 april 1141)
Hij werd niet meer in de oorkonden vermeld na 10 april 1138, en ten laatste op 6 april 1141 deed hij afstand van het graafschap Loon. Hij was tevens burggraaf van Mainz (D) en heel waarschijnlijk ook graaf van Rieneck (D). F.Decat schrijft in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p. 122: "Mainz ... als aartsstiftvoogd kreeg de de graaf van Loon geleidelijk aan minder te zeggen. In 1131 werd Arnold II een laatste keer als titelvoerder vermeld. In de ongeveer 10 jaar dat Arnold II regeerde, gebeurde er hoe dan ook weinig spectaculairs. Noch in het graafschap Loon, noch in de Duitse gebieden, waar hij het voor het zeggen had. Het enige memorabele initiatief van graaf Arnold II was de stichting van de norbertijnenabdij van Averbode (bij Diest)".
 
Gehuwd met Aleidis van Diest v028.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Lodewijk I van Loon en Rieneck v042, (zie 7).
   2. m  Gerard van Loon v044.
Gehuwd met N.N. van Mainz v045, burggravin van Mainz.
   3. m  Gottschalk van Loon v046.
   4. v  Imagina van Loon v047, abdis van Susteren in 1174.
   5. m  Johan van Loon v048, heer van Ghoer.
Gehuwd met Sophia N.N. v049.

7    Lodewijk I van Loon en Rieneck v042, de 5de graaf van Loon van 1138/1140-1171 (Vaes: 1145-1171), zoon van Arnold II van Loon en Rieneck v027 (zie 6) en Aleidis van Diest v028.
Overleden op 11-08-1171, begraven te Borgloon (Gasthuiskapel). Hij werd er samen met zijn echtgenote Agnes begraven. Kapel en graf zijn nog steeds te bezichtigen te Borgloon, Graethempoort. In 1969 werden er opgravingen uitgevoerd door M. Bussels en G.V. Lux.
Hij was zeker uiterlijk op 11 april 1140 in functie getreden als graaf van Loon. Hij was tevens burggraaf van Mainz (D) en graaf van Rieneck (D). (Bron: Baerten, p.46)
F.Decat schrijft in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p122, "graaf omstreeks 1139". Dezelfde auteur schrijft p.123 dat hij verstek liet gaan voor de 2de kruistocht die de Duitse keizer Koenraad III in het voorjaar van 1147 organiseerde. Wellicht had de Loonse graaf het te druk met de verdediging van Loon en met de uitbouw van zijn Duitse gebieden. In een tijd zonder moderne communicatie- en transportmiddelen was het sowieso een hele klus om de afstand tussen ver van elkaar gelegen territoria te overbruggen".
De tweede kruistocht, waaraan behalve Koenraad III ook de Franse koning deelnam, werd geen succes. Er werd niets veroverd en koning Koenraad III keerde in 1149 roemloos terug naar huis.
In hetzelfde artikel p.124 noteert F.Decat dat Lodewijk I, de graaf van Loon, wél "zou" meedoen aan een strijd die de Duitse keizer Koenraad III in 1151 zou organiseren ten voordele van de Heilige Vader die zelfs Rome had moeten verlaten. Er kwam echter niets van die campagne in huis omdat de keizer overleed in 1152.
Vanaf eind 1155 liet graaf Lodewijk I zich plots betitelen als graaf van "de Rheno of Renegge", een verwijzing naar het onfortuinlijke huis Rheineck (klink ongeveer hetzelfde als Rieneck maar ligt er 240 km vandaan, aan de Rijn tussen Bonn en Koblenz), het machtscentrum van de familie Von Salm. Voor de finesse van die geschiedenis zie: F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p125.
F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p131: terwijl graaf Lodewijk zijn machtspositie in het hartland van het Rijk verder uitbouwde kreeg hij in zijn Loonse gebieden te maken met de toenemende druk van Duras. In 1160 had de graaf van Duras, om onduidelijke redenen, Brustem en enkele andere Loonse dorpen verwoest. Lodewijk had het vooral moeilijk met de stijgende invloed van Duras in de rijke abdijstad Sint-Truiden. De graaf van Duras was immers voogd van de abdij.
Graaf Lodewijk I liet, om de streek beter te kunnen controleren, in zijn eigengoed te Brustem een donjon met verdedigingsmuur bouwen, mogelijk geïnspireerd op die van Rieneck.
In juli 1171 trok de graaf van Loon ten strijde tegen Duras. Wekenlang werd er gevochten en werd Brustem een tweede maal in de as gelegd.
 
Gehuwd circa 1140 met Agnes van Metz v043, dochter van Folmar VI van Metz en Mathilde van Dagsburg.
Geboren circa 1114, overleden 1175-1180.
Zij gaf aan Hendrik van Veldeke, de eerste Dietse dichter, de opdracht tot het schrijven van een Sint-Sevatiuslegende. Hendrik van Veldeke, werd in Spalbeek bij Hasselt in de 12e eeuw geboren. (Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Graafschap_Loon).
 
Uit dit huwelijk:
   1. v  Agnes van Loon v053.
Geboren circa 1145, overleden op 26-03-1191 te Wartenberg, begraven te Scheyern.
Gehuwd circa 1169 met Otto I van Wittelsbach v054, zoon van Otto (IV) van Wittelsbach en Heilica van Lengenfeld.
Geboren circa 1120. Vaes: °1117. Overleden op 11-07-1183 te Pfullendorf, begraven te Scheyern.
Hertog van Beieren. Een van de allerbelangrijkste geslachten van het Heilige Roomse Rijk (zie F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p130).
   2. v  Adelheid Laurette van Loon v064.
Geboren circa 1150, overleden circa 1192. Vaes: +voor 1189.
J.Vaes heet haar in zijn werk De Graven van Loon: Alix/Adelheid van Loon "OF" Lauretta van Loon (+voor 1189).
Gehuwd (1) circa 1172 met Gilles van Montaigu (van Duras) v066, zoon van Godfried van Montaigu v051 en Juliana van Duras v050.
Geboren circa 1150. Vaes: °voor 1170. Overleden circa 1192. Vaes: +voor 1193.
Graaf van Duras en graaf van Clermont.
Gehuwd (2) circa 1175 met Theobald (Diepold) van Bar Mousson v065, zoon van Reinauld II van Bar Mousson en Agnes van Blois.
Geboren circa 1158, overleden op 12-02-1214.
Graaf van Bar.
{Hij is later gehuwd circa 1186 met Isabella van Breteuil, dochter van Hugo van Breteuil en Petronella van Brienne, geboren circa 1170, overleden circa 1211. Hij is later gehuwd circa 1196 met Ermesinde van Namen, dochter van Hendrik (de Blinde) van Namen en Agnes van Gelre, geboren circa 1180, overleden circa 1253.
Erfdochter van Luxemburg.}
   3. v  Imagina van Loon v062, gravin van Leuven, later abdis van Munsterbilzen van voor 1203 tot 1214.
Geboren circa 1150, overleden op 05-06-1214. Volgens E.Strubbe, De chronologie in de Nederlanden, p.357, overleden 1214-1220. J.Vaes zegt p.150: +1214.
Na het overlijden van haar echtgenoot werd zij abdis van Munsterbilzen van voor 1203 tot 1214.
Gehuwd 1172-1175 met Godfried III van Leuven v063, zoon van Godfried II van Leuven en Lutgardis van Sulzbach.
Geboren circa 1140, overleden op 21-08-1190, begraven te Leuven.
Hertog van Neder-Lotharingen en hertog van Brabant.
Zie ES NF Band I.2 Tafel 237 en zie ook Baerten p. 54, voetnoot 5.
{Hij was eerder gehuwd circa 1155 met Margaretha van Limburg, dochter van Hendrik II van Limburg en Mathilde van Saffenberg, geboren circa 1138, overleden circa 1172, begraven te Leuven.
Zie ES NF Band I.2 Tafel 237.}
   4. v  Guda (Bonne/Sophia) van Loon v060.
Geboren circa 1150, overleden circa 1200.
J.Vaes schrijft alleen haar naam "(Bonne/Sophia) Guda van Loon" op p.150 van De Graven van Loon.
Gehuwd circa 1180 met Walter IV van Berthout v061, zoon van Walter III van Berthout en N.N. van Berthout (?).
Geboren circa 1160, overleden circa 1201.
Heer van Grimbergen. J.Vaes omschrijft hem in De Graven van Loon, p.150 als "Wouter II (!, de 2e) Berthout, heer van Grimbergen, voogd van Luik en Mechelen (°1110 en +1180).
   5. v  Sophie van Loon.
Geboren circa 1155, overleden circa 1209.
Gehuwd circa 1180 met Walter V van Berthout, zoon van Walter III van Berthout en N.N. van Berthout (?).
Geboren circa 1160, overleden op 25-11-1219.
Heer van Mechelen.
   6. m  Gerard I van Loon en de II van Rieneck v056, geboren 1159 (zie 8).
   7. m  Arnold van Loon v055.
J.Vaes geeft in De Graven van Loon alleen zijn naam zonder enige omschrijving.
   8. m  Hugo van Loon v058.
Gehuwd met N.N. N.N. v059.

8    Gerard I van Loon en de II van Rieneck v056, de 6de graaf van Loon van 1171-1194, zoon van Lodewijk I van Loon en Rieneck v042 (zie 7) en Agnes van Metz v043.
Geboren 1159, overleden 1194 te Palestina (? of Italië/Sicilië?), begraven te Kuringen (abdij van Herkenrode).
Op 11 augustus 1171 volgde hij zijn overleden vader op. Hij was tevens burggraaf van Mainz en voogd van Aschaffenburg en graaf van Rieneck, aldaar bekend onder de naam Gerard II.
Gerard van Loon zat opgezadeld met een vergiftigde politieke erfenis - Duras en Sint-Truiden - en mocht hij bij zijn aantreden, samen met zijn moeder gravin Agnes van Metz, beginnen met puin te ruimen. Toch slaagde hij erin vrij snel de vrede te herstellen. Met Sint-Truiden sloot hij een vriendschapsverdrag en aan graaf Egidius van Duras schonk hij zijn oudste zuster ten huwelijk (F.Decat p.131-132).
Gerard werd ernstig ziek, genas en besloot op bedevaart te gaan naar Jeruzalem dat sinds 1099 in christelijke handen was. Naar alle waarschijnlijkheid was Gerard I, de graaf van Loon, het grootste deel van 1172 en gedurende het ganse jaar 1173 in het Heilig Land. Eind maart 1174 ten laatste was Gerard I van Loon weer thuis, aangezien hij op Paasdag in Aken optrad als getuige, in aanwezigheid van de keizer.
Tijdens zijn afwezigheid trad Gerards broer Hugo op als graaf (een ook als echtgenoot, zo wordt gefluisterd) ad interim.
Tijdens de zomer van 1179 vochten graaf Gerard en de Luikse prins-bisschop Rudolf von Zähringen een bloedig conflict uit in verband met de zeggenschap over Sint-Truiden (Luiks gebied) en haar abdij, waarbij veel bloed vloeide, de grafelijke hoofdstad Borgloon geplunderd en in brand gestoken werd en waarbij ook de kerk en de burcht in vlammen opgingen (zie ook Kroniek van de abdij van Sint-Truiden, dl.2, p.67-68). De tussenkomst van keizer Frederik Barbarossa wist de twee kemphanen te verzoenen. Uiteindelijk zou graaf Gerard I van Rufolf von Zähringen het graafschap Duras cadeau krijgen.
Gerard I schonk in 1182 zijn goed Herkenrode bij Hasselt aan een zekere broeder Hendrik om er een klooster op te richten voor cisterciënzerzusters. Het complex groeide uit tot de abdij van Herkenrode.
In 1189, ongeveer gelijktijdig met het ontstaan van Herkenrode, stichtte Gerard, samen met o.a. de bisschop van Würzburg, cisterciënzerinnenabdij van Schönau (Gemünden-am-Main) die vooal adellijke dames aantrok, ook afstammelingen van de grafelijke familie Loon-Rieneck.
Gerard vergezelde zijn keizer Frederik Barbarossa toen die in september 1184 in zijn Italiaanse gebieden orde op zaken ging stellen. De campagne deed steden als Milaan, Pavia, Verona, Vicenza en Crema (17-05-1185) aan. Gerard van Loon-Rieneck reisde minstens 8 maanden samen met zijn keizer Frederik Barbarossa door Italië. Wellicht behoorde onze graaf Gerard van Loon-Rieneck tot de 'inner circle' van de keizer.
De stevige band die de Loonse graaf Gerard had met zijn keizer is wellicht een verklaring waarom ook Gerard het kruis aannam in navolging van zijn keizer. Mogelijk legde hij op 27-03-1188 zijn kruisvaartgelofte af te Mainz. Graaf Gerard I van Loon nam dus deel aan de derde kruistocht die voor de Duitse strijdmacht op 11-05-1189 vertrok vanuit Regensburg onder leiding van keizer Frederik Barbarossa en die over land verliep. Barbarossa zou tijdens die kruistocht verdrinken op 10-06-1190 in de rivier de Salef in Klein-Azië.
Namen via een zeeweg ook deel aan die 3e kruistocht: koning Philips-August van Frankrijk en koning Richard Leeuwenhart van Engeland.
Onderweg, mogelijk te Presburg (Bratislava) omstreeks mei 1189, brak onze graaf Gerard I van Loon-Rieneck zijn kruisvaartgelofte omdat zijn Loonse gebieden toen hoogstwaarschijnlijk aangevallen werden door hertog Hendrik I van Brabant. Zijn reactie was snel en energiek. De Brabanders werden verjaagd.
Enkele jaren later moet de Loonse graaf Gerard toch naar het Heilig Land getrokken zijn. Zeker tot 1194 was graaf Gerard in Europa. Overleed hij in 1194 of 1195 op weg naar het Heilig Land? Dat zou betekenen dat hij als gewone pelgrim aan zijn einde is gekomen en niet met het zwaard in de hand.
Aannemelijker is dat graaf Gerard omstreeks 1197 is overleden tijdens de zogenaamde 'Duitse kruistocht' die georganiseerd was door keizer Hendrik VI, de opvolger van Frederik Barbarossa. (F.Decat, p.141-145).

[IvoG, punt van discussie: F.Decat heet de expeditie waarin onze graaf Gerard I van Loon het leven liet de 'Duitse kruistocht'. Maar was die expeditie wel een 'echte kruistocht' naar het Heilig Land? U moet weten dat Hendrik VI (x met Constance van Sicilië) de man is die Duitsland en bijna geheel Italië verenigt. Hierdoor reikte het imperium van Hohenstaufen van de Noord- en Oostzee tot aan Sicilië. Daarvoor onderneemt hij vele expedities richting Italië en Sicilië:
-1191: eerste tocht naar Italië met beleg van Napels
-1194-1195: tweede tocht naar Italië met kroning te Palermo tot koning van Normandische koninkrijk Sicilië
-1196: plan om Sicilië voor altijd met het Duitse keizerrijk te verenigen
-1196-1197: derde tocht naar Italië. Hendrik onderdrukt op Sicilië op gruwelijke wijze een samenzwering van inheemse baronnen en hij sterft op 32-jarige leeftijd aan moeraskoorts.
Zijn droom om via een kruistocht het Heilige Graf te bevrijden en heerser te worden over Byzantium kon hij niet verwezenlijken, omdat hij in 1197 overleed (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hohenstaufen).
Is onze graaf Gerard I van Loon, als trouwe vazal van de Duitse keizer, tijdens zo'n Siciliaanse expeditie om het leven gekomen in plaats van tijdens een 'echte kruistocht'? Heeft de latere geschiedschrijving er een 'kruistocht' van gemaakt? Voor data en tekst zie K.Ploetz, Wereldgeschiedenis in jaartallen, dl.2, p.80].

Graaf Gerards lichaam werd overgebracht en begraven in de abdij van Herkenrode.

Graaf Gerard I van Loon koppelde Loon en Rieneck los van elkaar. De oudste zoon kreeg Loon en zou de geschiedenis ingaan als Lodewijk II van Loon. De tweede zoon erfde Rieneck en werd daar graaf Gerard III van Rieneck.
 
Gehuwd circa 1175 met Maria (Adelheid (volgens Vaes/Decat)) van Gelre (van Oberfranken) v057, dochter van Hendrik II van Gelre en Agnes van Arnstein.
Geboren circa 1140, °1178-1181 volgens J.Vaes, De Graven van Loon, p.150. Overleden 1194. MidVorst: +08-07-1190.
Adelheid van Oberfranken wordt vermeld in 1179 en 1192. Jan Vaes spreekt in zijn stamboomschema niet over 2 aparte vrouwen van Gerard I alias II maar hij combineert schijnbaar de namen Maria "van Gelre" en "Adelheid" van Oberfranken tot één persoon, nl. "Adelheid van Gelre" (°circa 1178/81 en +1194). Zijn beide vrouwen één en dezelfde persoon?
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Lodewijk II van Loon v075, geboren circa 1170 (zie 9).
   2. m  Gerard III van Loon en Rieneck v077.
Geboren circa 1175, overleden op 15-04-1216.
Graaf van Looz en graaf van Rieneck.
Gehuwd circa 1204 met Kunegonde van Zimmern v078.
Geboren circa 1180, overleden circa 1216.
   3. v  Luitgard van Loon.
Geboren circa 1175, overleden circa 1205.
J.Vaes, De Graven van Loon, stamboomschema p.149 e.v. spreekt niet over haar en over haar gezin. Deze gegevens komen uit het bestand MIDVORST van Frans Roelvink.
Gehuwd circa 1200 met Adolf I van Altena, zoon van Frederik I van Altena en Alveradis van Gulik.
Geboren circa 1185, overleden op 28-06-1249.
Graaf van Altena, graaf van der Mark. J.Vaes, De Graven van Loon, stamboom p.149 e.v., spreekt niet over hem en zijn gezin. Deze gegevens komen uit het bestand MIDVORST van Frans Roelvink.
{Hij is later gehuwd op 07-04-1210 met Irmingard van Gelre, dochter van Otto I van Gelre en Richardis van Wittelsbach, geboren circa 1190, overleden circa 1230.}
   4. v  Imagina van Loon v085.
Geboren circa 1180, overleden circa 1244.
Gehuwd circa 1208 met Willem van Saint Omer v086, zoon van Willem van Saint Omer en Ida van Avesnes.
Geboren circa 1171, overleden circa 1247.
Burggraaf van Saint Omer.
   5. m  Hendrik I van Loon v079, geboren circa 1185 (zie 10).
   6. m  Diederik van Loon v083, seneschalk van Nicomedia.
Overleden na 1206.
Volgens Wikipedia: Nicomedia of Nicomedië was een Romeinse stad op de plaats van het huidige Izmit in Turkije. De stad wordt in 358 door een aardbeving verwoest. Dankzij de ligging aan een knooppunt van Aziatische handelsroutes naar de nieuwe hoofdstad is Nicomedia belangrijk gebleven, zelfs na de stichting van Constantinopel.
In 1202 zou hij deelgenomen hebben aan de vierde kruistocht en hij bekwam een hoge rang in het leger van graaf Boudewijn van Vlaanderen (F.Decat, p.145).
   7. m  Arnold III van Loon v081 (zie 11).
   8. m  Willem van Loon v084.
Overleden 1206 te Walachije (Roemenië).
J.Vaes, De Graven van Loon, geeft op p.150 alleen zijn naam zonder verdere uitleg.
In 1202 zou hij deelgenomen hebben aan de vierde kruistocht en hij bekwam een hoge rang in het leger van graaf Boudewijn van Vlaanderen (F.Decat, p.145).
   9. v  Mathilde van Are v087, abdis van Munsterbilzen (1220-1249).

9    Lodewijk II van Loon v075, de 7de graaf van Loon van 1194/1197-1218, zoon van Gerard I van Loon en de II van Rieneck v056 (zie 8) en Maria (Adelheid (volgens Vaes/Decat)) van Gelre (van Oberfranken) v057.
Geboren circa 1170, overleden op 29-07-1218. Ten gevolge van een vergiftiging.
In 1197 werd hij voor het eerst vermeld in een akte als graaf van Loon. Het verwerven van het graafschap Holland, de erfenis van zijn vrouw Ada, werd zijn levenstaak. Hij heeft Holland echter nooit in zijn bezit gekregen. Erger nog, hij boekte zelfs een groot verlies; in de strijd verloor hij Maastricht en het omliggende gebied.
De Slag van Steps
In het dreigende conflict tussen de Loonse buurstaten Brabant en Luik koos hij resoluut het kamp van de prins-bisschop. In oktober 1213 maakte Lodewijk II een goede beurt, toen hij op de Stepsheuvel bij Montenaken samen met de prins-bisschop hertog Hendrik 1 van Brabant versloeg.
Een tijdgenoot, de Luikse monnik Reinier van Sint-Jacob, schreef: "Nadat de graaf van Loon het uur gekomen achtte om de strijd aan te vatten, reed hij in volle galop naar de vijand toe, gevolgd door zijn strijdmacht. Driemaal riep hij met luide stem zijn strijdkreet, die de naam van zijn graafschap was: 'Loon!' Onversaagd raasde hij als een stormwind door de vijandelijke rangen heen en spoorde hierdoor de andere legereenheden aan zijn voorbeeld te volgen. Haast onmiddellijk bevond de graaf zich in het heetst van de strijd. Zoals ze zich hadden voorgenomen, probeerden de ridders van de hertog hem gevangen te nemen of te doden".
Dat lukte evenwel niet. Alvast één familielid streed samen met de graaf in Steps: "Maar de graaf, dapper als was hij Olivier of Roeland, verweerde zich heftig met schild en zwaard. Zo kon men hem daar bezig zien, te midden van een massa vijanden, alleen bijgestaan door enkele van zijn krijgslieden. Tot Hendrik, zijn broer, de prior van Maastricht, hem sneller dan een adelaar te hulp snelde, samen met de rest van zijn getrouwen. Men zag daar toen geen geestelijke maar een ridder, geen prior maar, naar men zou kunnen zeggen, Hector of Achilles".
Uit F.Decat, in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 3012, p.149.
 
Gehuwd 1203.
Kort na 4 november 1203.
Echtgenote is Ada van Holland v076, gravin van Holland (1203-1223), gravin van Loon (1188-1223), dochter van Diederik VII van Holland, graaf van Holland, en Aleida van Kleef.
Geboren circa 1187, overleden 1223 (?).
F.Decat beschrijft de Loons-Hollandse successieoorlog in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p.146-148.
In een notendop kwam het hierop neer. Als kersverse echtgenoot van Ada van Holland, de enige dochter van de overleden graaf Dirk VII, meende Lodewijk dat hij ook diens rechtmatige opvolger was. Toen het huwelijk begin november 1203 in allerijl voltrokken werd, lag de doodzieke graaf immers op sterven. Het was dan ook zijn echtgenote Aleidis van Kleef die ervoor gezorgd had dat haar 16-jarige dochter en de graaf van Loon elkaar hun jawoord gaven. Gravin Aleidis wilde immers ten allen prijze voorkomen dat Willem van Friesland, de jongere broer van haar echtgenoot, met de grafelijke titel aan de haal ging. Willem erkende de claim van de Loonse graaf op Holland echter niet en nam zijn nichtje, dat zich verschanst had in de burcht van Leiden, gevangen. Na een korte gevangenschap op het eiland Texel werd de kersverse bruid van Lodewijk van Loon door haar oom naar Engeland gezonden. Daar werd ze onder toezicht geplaatst van de Engelse koning Jan zonder Land, met wie Willem goede relaties onderhield. Koning Jan, John Lackland in de Engelse literatuur, was een bondgenoot van Rooms koning Otto IV. Dat gegeven is van groot belang. Immers, Otto voerde oorlog met Filips van Zwaben, de jongste zoon van Frederik Barbarossa, die zich eveneens tot Rooms koning had laten kronen. Eén van Filips' medestanders was Lodewijk II van Loon. De successieoorlog in Holland oversteeg dus duidelijk het regionale niveau.
Graaf Lodewijk, die met een groot leger Holland was binnengevallen en onder meer gesteund werd door de bisschop van Utrecht, was militair dan wel de sterkste partij. Maar hij moest ook op politiek vlak scoren. En dat was veel moeilijker, gezien de internationale situatie. Zo kreeg Lodewijk zijn echtgenote pas vrij nadat hij tegenover de Engelse koning zijn steun had toegezegd aan Otto IV en zijn trouw aan Filips van Zwaben had opgezegd. Ongetwijfeld deed graaf Lodewijk dat met veel tegenzin. Maar de vereniging na meer dan drie jaar met zijn Hollandse echtgenote had duidelijk de bovenhand op de loyaliteitsband met de Staufen-clan. Bovendien moest de graaf zijn jongere broer Arnold als gijzelaar in Engeland achterlaten. Of die dat deed uit broederliefde, dan wel onder druk, is niet bekend.
Vanaf eind 1206 werd dan wel niet meer gevochten, zijn aanspraken op de Hollandse troon gaf Lodewijk niet op. Met Willem van Friesland werd een compromis bereikt, wat erop neerkwam dat Lodewijk vrijwel geheel Holland kreeg en zijn rivaal Zeeland. In de praktijk echter regeerde Willem over het ganse gebied, evenwel zonder dat hij officieel de grafelijke titel voerde. Deze ambigue situatie bleef voortbestaan, grotendeels als gevolg van de chaos aan de top van het keizerrijk. Filips van Zwaben noch Otto IV had voldoende gezag of toonde de wil om de knoop door te hakken. Een groot verschil met Frederik Barbarossa destijds, die zo vaak zijn macht als opperleenheer had doen gelden. Dag na dag werd de situatie complexer, omdat talrijke partijen - met het oog op eigen gewin - aan het machtsspel deelnamen. Behalve de respectievelijke clans van Otto en de Staufer Filips van Zwaben waren dat: de Franse koning, diens tegenstander koning Jan zonder Land, de graaf van Vlaanderen, de prins-bisschop van Luik, de hertog van Brabant, de paus... In dit kluwen van wisselende coalities, schimmige afspraken en dubbele agenda's was het uiteraard moeilijk om de Hollandse erfopvolging op een eenduidige en serene manier af te handelen.
Kinderloos huwelijk.
 
10    Hendrik I van Loon v079, kanunnik en proost te Maastricht en van het collegiaalstift in Aschaffenburg, de 8ste graaf van Loon in 1218, zoon van Gerard I van Loon en de II van Rieneck v056 (zie 8) en Maria (Adelheid (volgens Vaes/Decat)) van Gelre (van Oberfranken) v057.
Geboren circa 1185, overleden op 01-08-1218.
Eerst was hij een geestelijke. Hij had reeds vóór de dood van zijn broer Lodewijk II zijn kap over de haag gegooid. Dat moet ten vroegste zijn gebeurd in 1213, aangezien hij tijdens de slag van Steps nog meestreed in de hoedanigheid van geestelijke (zie bij Lodewijk II). Hendrik van Loon trad in het huwelijk met de Luxemburgse Mechthilde van Vianden, met wie hij twee dochters kreeg. In juli 1218 werd hij Lodewijks opvolger.
Hij was graaf van Loon in augustus 1218 en ook graaf van Duras. Hij volgde zijn broer Lodewijk II op die vergiftigd werd. Zelf zou hij slechts gedurende 3 dagen (!) graaf van Loon zijn want op 1 augustus 1218 overleed hij zelf. Mogelijk ook vergiftigd.
 
Gehuwd circa 1220 met Mechtilde van Salm Vianden (van Vianden) v080, dochter van Friedrich van Salm Vianden en Mechtilde van Neuerburg.
Geboren circa 1180. Vaes: °circa 1185. Overleden circa 1238. Vaes: +1241.
{Zij was eerder gehuwd circa 1200 met Lothar van Ahr Hostaden, zoon van Dietrich van Ahr Hostaden en Luitgard van Metz, geboren circa 1175, overleden circa 1217.
Graaf van Ahr Hostaden.}
 
11    Arnold III van Loon v081, de 9de graaf van Loon van 1218-1221, zoon van Gerard I van Loon en de II van Rieneck v056 (zie 8) en Maria (Adelheid (volgens Vaes/Decat)) van Gelre (van Oberfranken) v057.
Overleden 1221. Overleden tussen 12 februari en 20 september 1221 (Baerten, p. 70, voetnoot 6).
Op 1 augustus 1218 volgde hij zijn broer Hendrik I op. Hij was de derde graaf van Loon in minder dan een week tijd! Van 1207 tot 1214 verbleef hij als gijzelaar in Engeland, dit ter compensatie voor de vrijlating van zijn schoonzuster Ada van Holland die door Jan zonder Land gevangen werd gehouden in de Loons-Hollandse oorlog.
Is hij de dader van de vergiftigingen? Zijn broer Lodewijk II, 7de graaf van Loon, stierf op 29 juli 1218 en van zijn ander broer Hendrik I, de ex-kanunnik en proost te Maastricht en 8ste graaf van Loon overleed 3 dagen later op 01-08-1218. Hij, Arnold III van Loon, volgde daarna als 9de graaf van Loon zijn twee vergiftigde broers op. Had de familie hem als gijzelaar in Engeland gedurende 7 lange jaren laten "verrotten" en was zijn wraak bij zijn terugkeer te Borgloon zoet en giftig ? Zie J.Vaes, De Graven van Loon, p.144.
Veel spectaculairs gebeurde er niet onder de regering van Arnold III. Wel verbeterden de relaties met Brabant, niet het minst omdat Arnold gehuwd was met een dochter van de hertog. Na drie jaar echter overleed ook Arnold III, als laatst overgebleven zoon van Gerard van Loon-Rieneck. Die had zijn twee vorstendommen destijds gesplitst omdat hij zijn 'echtelijke plichten' ruimschoots vervuld had en opvolgers op overschot had. Een generatie later leidden biologische factoren net tot het tegenovergestelde. Toen Arnold III in 1221 overleed, zat Loon zonder rechtstreekse troonopvolger. Daarom werd aangeklopt bij de familie in Rieneck.
Uit F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013 p.150.
 
Gehuwd 1206 met Aleydis van Leuven (van Brabant (Vaes)) v082, dochter van Hendrik I van Leuven en Mathilde van de Elzas.
Geboren 1190, overleden 1261-1278. Vaes: +1265.
Kinderloos huwelijk.
{Zij is later gehuwd 1225 met Willem XI van Clermont, graaf van Clermont, overleden 1246. Zij is later gehuwd 1251 met Arnold (Arnold II) van Wesemale, baron van Wezemaal (1230-32), veldmaarschalk van de Hertog van Brabant, overheer te Oplinger (Nederhem).}
 
12    Ludwig III van Loon en II van Rieneck v091, de 10de graaf van Loon van 1221-1223/1227, in Rieneck heette hij Ludwig II, zoon van Gerard III van Loon en Rieneck v077 en Kunegonde van Zimmern v078.
Geboren circa 1210. Vaes: °circa 1194. Overleden op 11-08-1236.
Toen Arnold III van Loon in 1221 overleed, zat Loon zonder rechtstreekse troonopvolger. Daarom werd aangeklopt bij de familie in Rieneck.
Daar regeerde graaf Lodewijk. Hij was de oudste zoon van Gerard III van Rieneck (+ 1216) én dus de kleinzoon van Gerard van Loon-Rieneck (+ 1194/97). Hij zou de Loonse tak 'depanneren' en, zoals zijn illustere grootvader, twee grafelijke titels cumuleren: in Loon was hij Lodewijk III, in Rieneck Lodewijk/Ludwig II.
Wellicht was afgesproken dat de Wiedervereinigung een interim-oplossing was. Ten laatste in 1227 stond Lodewijk zijn rechten op Loon af aan zijn jongste broer Arnold, en regeerde hij opnieuw enkel als graaf van Rieneck. In die hoedanigheid stichtte hij in november 1232 aan de Main, samen met zijn echtgenote Adelheid von Henneberg, het klooster Himmelthal. Dat gebeurde naar 'Loonse traditie': ook Himmelthal was een thuishaven voor de orde van de cisterciënzerinnen. Lodewijk II/III overleed vermoedelijk in 1236: hij was de laatste die over beide vorstendommen had geregeerd. Loon en Rieneck waren inmiddels al elk hun eigen weg gegaan. Voorgoed.
Uit F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013 p.150.

Graaf van Loon en graaf van Rieneck. Hij wordt voor het eerst vermeld op 28 september 1221 en doet voor 2 mei 1227 afstand van de titel graaf van Loon. Die titel draagt hij over aan zijn broer Arnold IV (Strubbe, p.377). Bij het overlijden van zijn vader in 1216 wordt hij tevens burggraaf van Mainz (vermelding in 1221) en graaf van Rieneck (vermeldingen in 1222 en 1234). Reineck en Mainz behoudt hij echter wel.
 
Gehuwd circa 1230 met Adelheid van Henneberg v092, dochter van Poppo VII van Henneberg en Elisabeth van Wildberg.
Geboren circa 1210. Vaes: °circa 1215. Overleden circa 1252.
Zie ES NF Band XVIII Tafel 59. Dit betekent voluit: D. Schwennicke, Europaische Stammtafeln, Neue Folge.
De verwijzing wordt gebruikt in een afgekorte vorm. ES NF Band VIII Tafel 1 betekent: Europaische Stammtafeln, Neue Folge Band VIII Tafel 1.
Indien u over een bepaalde familie meer wilt weten, dan kunt u deze bron gebruiken. Deze banden zijn in te zien bij het Centraal Bureau voor Genealogie in Den Haag.
 
Uit dit huwelijk:
   1. v  Kunegonde van Rieneck.
Geboren circa 1232, overleden circa 1288.
Jan Vaes spreekt niet over haar in zijn stamboomschema dat hoort bij zijn boek De Graven van Loon, p.149 e.v.
Gehuwd circa 1243 met Poppo van Wertheim.
Geboren circa 1220, overleden circa 1265.
Graaf van Wertheim. Jan Vaes spreekt niet over hem in het stamboomschema dat hoort bij zijn boek De Graven van Loon, p.149 e.v.
   2. m  Ludwig III van Rieneck v100.
Geboren circa 1232. Vaes: °1243. Overleden op 17-09-1289.
Graaf van Rieneck.
F.Decat stelt zich in: Limburg/Het Oude land van Loon, 2013, p.154-156 de vraag: "En wat met Rieneck zelf?"
Dat was en bleef een klein vorstendom. Bovendien had het eens zo prestigieuze ambt van burggraaf van Mainz tegen het midden van de 13de eeuw elke betekenis verloren. Graaf Ludwig II, de kleinzoon van Gerard II van Loon-Rieneck, was de laatste die het ambt uitoefende én dit combineerde met de titel graaf van Loon.
De graven van Rieneck plooiden zich terug op hun verspreide bezittingen en leengoederen in het Spessartgebergte en bouwden het stadje Lohr-am-Main uit tot hun vaste residentie. Toch was de oude glorie niet geheel verdwenen. Zo wordt de graaf van Rieneck afgebeeld op de Quaternionen. Dat is de iconografische voorstelling van de hiërarchische structuur binnen het Heilig Roomse Rijk in de 15de en 16de eeuw. Niet enkel pronkt de graaf van Rieneck met de oude heraldische kleuren van Loon. Hij staat op de Quaternionen in de hoedanigheid van burggraaf, samen met de burggraven van Neurenberg, Maagdenburg en Stromberg. Dat de vorst van het kleine Rieneck in dit selecte gezelschap de waardigheid van burggraaf symboliseert, toont aan dat zijn naam nog iets betekende. Vele eeuwen na de scheiding van Loon smeedden de Rienecks bovendien interessante huwelijksallianties met hoog adellijke Duitse geslachten. Enkele leden van de familie verwierven hoge kerkelijke en wereldlijke ambten. Maar in 1559 was het afgelopen: in september van dat jaar overleed graaf Philipp III, de laatste Rienecker met Loonse roots.
Gehuwd circa 1243 met Udalhild van Grumbach und Rothenfels v101.
Geboren circa 1235. Vaes: °1270. Overleden op 18-07-1300.
   3. m  Gerhard IV van Rieneck v102.
Geboren circa 1235, overleden circa 1294. Vaes: +1295.
Graaf van Rieneck. Jan Vaes schrijft: "koning?" Voor meer uitleg, zie J.Vaes, De Graven van Loon, p.183.
Daar schrijft Jan Vaes: "Zeer merkwaardig is dat ... Gerard (IV), het bijna tot keizer van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie schopte. Dat blijkt uit een lijst met geboorte- en sterfdata van het geslacht Rieneck, opgesteld in de 16e eeuw. Bij Gerard staat: "1295 in die potenciane Virginis obiit illustris dominus Gerhardus Comes in Rieneck qui fuit electus in regem romanorum". In een tekst uit 1680, die duidelijk zijn inspiratie haalde bij eerstgenoemde bron, staat nog gespecificeerd: "Gerhardus 1295 vivis exemtus, dui per factionem Rex Romanorum electus est" te vertalen als: in 1295 stierf Gerhard, die door partijen/facties tot Rooms koning gekozen werd.
Het is best mogelijk dat Gerard IV van Rieneck, wiens grootvader nog in Borgloon leefde, in aanmerking kwam om tot keizer gekozen te worden. Tijdens de Grote Interrenum (1245-1273) trachtten de Duitse vorsten immers vooral geen sterke figuren tot keizer te kiezen, zoals Richard van Cornwell (1256), Alfonso van Castilië (1257), daarna nog Rudolf van Habsburg (augustus 1291) en Adolf van Nassau (mei 1292). Gerard van Rieneck was in het jaar dat hij in bovengenoemde bron als keizer wordt beschreven ongeveer 65 jaar oud, zeker een voordeel voor dat hoge ambt. Hij was op dat ogenblik bovendien hoofd van de familie, want de titelvoerende graaf van Rieneck, zijn oudere broer, was in 1289 al gestorven en diens zonen waren nog minderjarig. Aangezien geen enkele andere bron gewag maakt van de keuze van een Rieneckse graaf tot keizer, dient men het "argumentum e silentio" in te roepen: misschien is alles "whisful thinking" geweest in het grafelijk geslacht. De familie creëerde nog een andere fictie. Haar afstamming van Lohengrin...
Gehuwd circa 1270 met Adelheid van Hohenlohe-Brauneck v103, dochter van Heinrich van Hohenlohe en N.N. van Brauneck (?).
Geboren circa 1245, overleden circa 1326. Vaes: +circa 1323.
   4. m  Heinrich II van Rieneck v105.
Overleden 1267-1271.
Graaf van Rieneck.
Gehuwd met N.N. N.N. v106.
   5. m  Siboto van Rieneck v104.
Overleden na 1251.
Graaf van Rieneck.

13    Arnold IV van Loon en Chiny v093, de 11ste graaf van Loon van 1223/1227-1276/1278, zoon van Gerard III van Loon en Rieneck v077 en Kunegonde van Zimmern v078.
Geboren circa 1213. MidVorst: °circa 1206. Overleden op 22-02-1273. Hij is overleden tussen 24 november 1272 en oktober 1273, mogelijk overleed hij op 22-02-1273 (Strubbe, p. 377). J.Vaes zegt in De Graven van Loon p.150: +1272/1276.
Op 11 oktober 1226 kreeg hij bij de dood van zijn schoonvader ook de titel Graaf van Chiny, een titel die hij daar voerde tot 1268 (onder de naam van Arnold III).

J.Daris beweerde dat Arnold IV de zoon is van Lodewijk III maar J.Baerten toont aan dat hij ongelijk heeft; Arnold IV en Lodewijk III zijn broers.

Arnold IV van Loon, had dan wel Duitse roots, zijn interesse was niet gericht op de Main-Spessartregio. Met Arnold IV kreeg Loon opnieuw een vorst van betekenis, een figuur die paste in het rijtje van de grote graven-krijgsheren Lodewijk I, Gerard I en Lodewijk II. Arnolds zeer lange regering valt weliswaar buiten het kader van deze bijdrage. Toch mogen twee belangrijke verwezenlijkingen van deze ondernemende zoon van graaf Gerard III van Rieneck niet onvermeld blijven. Vooreerst voerde Arnold IV een actieve stedenpolitiek. Beseffend welke politiek-militaire en economische opportuniteiten dit hem bood, verleende de graaf stadsrechten aan Maaseik, Stokkem en Beringen (samen met de abt van het Noord-Franse Corbie, die er medeheer was). Ook Kuringen, dat vanaf circa 1200 Borgloon verving als grafelijke residentie, kreeg een vrijheidscharter. Kuringen zou echter geen stad worden, vooral dan vanwege de nabijheid van Hasselt. Die stad kreeg in 1232 de officiële bevestiging van vroegere stadsrechten en groeide dankzij de steun van Arnold IV uit tot de belangrijkste plek binnen het graafschap Loon. Ook buiten het Loonse territorium was graaf Arnold IV bijzonder actief. Meer dan een eeuw nadat de 'eerste' Arnold een erg lucratieve huwelijksdeal had gesloten in Mainz, sloeg ook Arnold IV een interessante partij aan de haak. Hij huwde Johanna van Chiny, de erfgename van graaf Lodewijk IV van Chiny. Arnold volgde zijn schoonvader op in 1226, nog vóór hij graaf van Loon werd. De machtswissel kwam vrij abrupt, nadat bekend was geworden dat de graaf van Chiny overleden was in het Zuid-Franse Cahors, tijdens de kruistocht tegen de katharen. Loon en Chiny zouden in personele unie verbonden blijven tot 1364, dus haast tot de annexatie van het graafschap Loon door Luik.
Door het verwerven van Chiny kwamen de graven van Loon terecht in de slipstream van het koninkrijk Frankrijk. Als graaf van Chiny waren zij immers leenplichtig aan de graaf van Bar, een leenman van de Franse koning.
Zie F.Decat in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p.152.
 
Gehuwd circa 1220.
MidVorst: x circa 1225.
Echtgenote is Johanna van Chiny v094, dochter van Lodewijk IV van Chiny en Mathilde van Avesnes.
Geboren circa 1210. Vaes: °1208. Overleden begin 1268. Vaes: +1271.
Zie ES NF Band XVIII Tafel 57.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Jan van Loon en Chiny v107, geboren circa 1230 (zie 14).
   2. m  Lodewijk V van Loon v110.
Geboren circa 1230, overleden 1299. Meer bepaald tussen 16 september 1299 en 3 december 1299.
Hij erft het graafschap Chiny en voert daar de titel Lodewijk V graaf van Chiny. In juli 1268 wordt hij als eerste keer in die hoedanigheid vermeld. Hij overleed kinderloos en zijn graafschap wordt in 1299 geërfd werd door zijn neefje Arnold V van Loon.
Gehuwd circa 1256 met Johanna van Bar Mousson v111, dame van Blâmont, dochter van Heinrich van Bar Mousson en Philippa van Dreux.
Geboren circa 1220, overleden circa 1295.
{Zij was eerder gehuwd op 25-09-1242 met Friedrich I van Salm, zoon van Heinrich II van Salm en Judith van Lotharingen, geboren circa 1200, overleden op 24-07-1257.
Graaf van Salm, heer van Blamont.}
   3. v  Aleidis van Loon v117.
Geboren circa 1230, overleden circa 1290.
Gehuwd (1) circa 1255 met Dirk II van Kleef Heinsberg v118, zoon van Dirk I van Kleef Heinsberg en Beatrix van Kyrburg Dhaun.
Geboren circa 1220, overleden op 15-10-1268 te Keulen, vermoord.
Heer van Valkenburg. J.Vaes, De Graven van Loon, p.149 e.v. heet hem in zijn stamboomtabellen "Dirk van Valkenburg".
{Hij was eerder gehuwd circa 1235, gescheiden circa 1236 van Margaretha van Gelre, dochter van Gerard IV van Gelre en Margaretha van Brabant, geboren circa 1210, overleden circa 1251. Hij was eerder gehuwd op 11-01-1246 met Bertha van Limburg Montjoie, dochter van Walram van Limburg en Elisabeth van Bar Mousson, geboren circa 1225, overleden op 20-04-1254.}
Gehuwd (2) circa 1268 met Albrecht van Voorne v119, zoon van Hendrik van Voorne en Catharina van Peteghem Cysoing.
Geboren circa 1240. Vaes: °1235. Overleden circa 1287. Vaes: +1287.
Heer van Voorne, burggraaf van Zeeland.
{Hij is later gehuwd op 16-12-1280 met Catharina van Limburg, dochter van Gerard van Limburg en Mathilde van Kleef, geboren circa 1255, overleden op 26-09-1328.}
   4. v  Juliana van Loon v123.
Geboren circa 1234.
Gehuwd met Nicolas de Quiévrain v124.
Geboren circa 1230, overleden 1280.
   5. m  Arnold van Loon v112, bisschop van Châlons (1272-1273).
   6. m  Henri van Loon v113.
   7. m  Gerard van Loon v114.
Heer van Chauvency.
   8. v  Elisabeth van Loon v115.
Gehuwd met Thomas van Coucy v116.
   9. v  Margaretha van Loon v120.
Overleden 1304.
J.Vaes, De Graven van Loon, p.149 e.v. zegt dat zij gehuwd zou zijn met "121. Willem II van Horne" en dat zij samen een kind zouden hebben genaamd "146. Agnes (?) of Margaretha van Perwez".

Over dat huwelijk zoals J.Vaes het voorstelt kan ik geen bijkomende bronnen vinden.
+-----------------------------------------------------------+
| 121.Willem II van Horne x 120.Margaretha van Loon (+1304) |
|                         |                                 |
|          146.Agnes(?)/Margaretha van Perwez               |
+-----------------------------------------------------------+

Er treedt een tegenstrijdigheid op in de bronnen die ik wél heb geraadpleegd. Daarin zegt men steeds dat Agnes van Perwez geen dochter is van Willem II van Horne maar dat zij zijn echtgenote is en de moeder is van zijn kinderen:
+-----------------------------------------+
| Willem II van Horne x Agnes van Perwijs |
|                     |                   |
|                4 kinderen "van Horne"   |
+-----------------------------------------+

Heeft "men" in deze gezinsconstructies dochter en echtgenote door elkaar gehaald? Het is een situatie die alleszins moeilijk te rijmen en te begrijpen valt. Vandaar dat wij in dit bestand GRAVENNW de redenering van J.Vaes niet volgen en 120. Margaretha van Loon (+1304) veiligheidshalve ongehuwd laten. Elke verheldering van deze situatie is uiteraard zeer welkom.
   10.   N.N. van Loon v122.

14    Jan van Loon en Chiny v107, de 12de graaf van Loon van 1276/1278-1279 en ook graaf van Chiny, zoon van Arnold IV van Loon en Chiny v093 (zie 13) en Johanna van Chiny v094.
Geboren circa 1230, overleden op 19-01-1279.
 
Gehuwd (1) circa 1258 met Mathilde van Gulik v108, dochter van Willem IV van Gulik en Margaretha van Gelre.
Geboren circa 1235, overleden voor 1279. Vaes: +circa 1266.
 
Gehuwd (2) voor 1268 met Isabella van Condé v109, dochter van Jacob van Condé, heer van Condé, en Agnes van Roeulx.
Geboren circa 1240.
 
Uit het eerste huwelijk:
   1. m  Arnold V van Loon (Arnold IV van Chiny) v135, geboren estim 1259 (zie 15).
   2. v  Maria van Loon v133.
Geboren estim 1262.
In mijn oude bestand GRAVEN waren haar ouders Arnold V van Loon en Margaretha van Vianden met de bijzondere vermelding: "Zij kreeg van haar vader de grafelijke domeinen Oostham, Beverlo en Kwaadmechelen en mogelijk ook Peer toegewezen." De bron van die koppeling en uitspraak was: J.Baerten, Het Graafschap Loon., p.133. J.Baerten stelde de gezinsconstructie als volgt samen:
+------------------------------------------------+
|                              Arnold V van Loon |
|                                     |          |
|    Geraard van Diest en Zelem x Maria van Loon |
|                               |                |
|            Hugo van Ailly x Isabella van Diest |
+------------------------------------------------+.
Gehuwd met Gerard van Diest v134, heer van Diest en Zelem.
   3. m  Lodewijk van Loon v137.
Geboren estim 1264.
   4. m  Willem van Loon v138.
Geboren estim 1266.

Uit het tweede huwelijk:
   5. m  Jan II van Loon en Agimont v139.
Geboren circa 1268. Vaes: °circa 1270. Overleden circa 1310.
Graaf van Looz, heer van Agimont, Civet en Warcq.
Gehuwd circa 1285 met Maria de Falvy-Nesle v140, dochter van Jan van Nesle en Maria van Oudenaarde.
Geboren circa 1270, overleden circa 1328. Vaes: +1328.
Zie ES NF Band XVIII Tafel 58.
   6. m  Jacquemin van Loon en Agimont v141.
Geboren estim 1270.

15    Arnold V van Loon (Arnold IV van Chiny) v135, de 13de graaf van Loon van 1279-1323, zoon van Jan van Loon en Chiny v107 (zie 14) en Mathilde van Gulik v108.
Geboren estim 1259, overleden op 22-08-1328.
Hij regeerde gedurende 44 jaar over het graafschap Loon. Hij deed op 30 december 1323 afstand van de titel graaf van Loon. In 1299 erfde hij bij de dood van zijn oom, Lodewijk V van Chiny, ook het graafschap Chiny. Te Chiny was hij bekend onder de naam Arnold IV van Chiny. In 1313 stond hij Chiny af aan zijn zoon, de toekomstige Lodewijk IV (VI in Chiny). In 1288 nam hij aan de zijde van Brabant met 100 zwaarbewapende en 100 lichtbewapende krijgers deel aan de Slag van Woeringen (Duits: Worringen, is heden ten dage een stadsdeel van Keulen). In 1302 kwam hij op de Groeningerkouter te laat voor de Slag der Gulden Sporen.

F.Decat schrijft over hem in: Limburg/Het Oude Land van Loon, 2013, p.152.
Door het verwerven van Chiny kwamen de graven van Loon terecht in de slipstream van het koninkrijk Frankrijk. Als graaf van Chiny waren zij immers leenplichtig aan de graaf van Bar, een leenman van de Franse koning. De kleinzoon van Arnold IV, deze Arnold V, bracht bovendien leenhulde aan de graaf van Vlaanderen, kroonvazal van Frankrijk. Toen Vlaanderen en Frankrijk rond 1300 in conflict raakten, hield Arnold V zich op de achtergrond. De graaf zou in juli 1302 weliswaar troepen sturen naar de Kortrijkse Groeningekouter, maar die kwamen pas toe toen de 'Guldensporenslag' was afgelopen.
Erg sterk was de band tussen de graaf van Loon en zijn Vlaamse leenheer alvast niet. Enkele generaties eerder zou de gedachte alléén al om het 'vreemde' Vlaanderen militair te steunen, waarschijnlijk bij geen enkele graaf zijn opgekomen.
Het mag inmiddels duidelijk zijn. Het tweede kwart van de 131 eeuw was een cruciale periode voor Loon, een periode waarin de graven hun focus op buitenlands-politiek vlak grondig verlegden. Weliswaar bleven de graven vazallen van de keizer en namen zij deel aan de hofdagen, zoals dat al gebeurde sinds de dagen van graaf Giselbert. Maar na het wegvallen van Rieneck nam de belangstelling voor de gebeurtenissen ten oosten van de Rijn sterk af. Deze transformatie voltrok zich geleidelijk tijdens de regering van Arnold IV, die zowat een halve eeuw duurde. De Loonse en Rieneckse tak vervreemdden van elkaar en ontwikkelden zich uiteindelijk tot twee aparte families.
 
Gehuwd op 21-06-1280.
Op die dag werd het huwelijkscontract opgesteld.
Echtgenote is Margaretha van Vianden v136, dochter van Filips van Salm Vianden, graaf van Vianden, en Maria van Perwez.
Overleden op 08-03-1316.
 
Uit dit huwelijk:
   1. v  Maria van Loon.
Geboren circa 1280.
Zij wordt niet genoemd in ES NF Band XVIII Tafel 57 (Looz).
Gehuwd circa 1300 met Eberhard van Mark Altena.
Geboren circa 1250, overleden op 04-07-1308.
Graaf van de Mark.
{Hij was eerder gehuwd op 29-01-1273 met Irmgard van Limburg, geboren circa 1255, overleden op 24-03-1293.}
   2. v  Mathilde van Loon v154, geboren 1282 (zie 17).
   3. m  Lodewijk IV van Loon en Chiny v152, geboren circa 1285 (zie 16).
   4. v  Johanna van Loon v156 (zie 18).
   5. v  Margaretha van Loon v159.
Zij krijgt in 1328 van haar vader het graafschap Duras.
Gehuwd op 14-01-1328 met Willem van Neufchateau v160.
   6. m  Willem van Loon v161.
Gehuwd met Isabella van Gelre v162.
   7. m  Gerard van Loon v163, commandeur van Alden Biesen (1317-1324).
   8. v  Yolande van Loon v164.
Gehuwd met Diederik Loef van Wezemaal v165.

16    Lodewijk IV van Loon en Chiny v152, de 14de graaf van Loon van 1323-1336 en sinds 1313 Lodewijk VI graaf van Chiny, zoon van Arnold V van Loon (Arnold IV van Chiny) v135 (zie 15) en Margaretha van Vianden v136.
Geboren circa 1285, overleden op 22-01-1336.
Op 30 december 1323 volgde hij zijn vader op als graaf van Loon. Sinds 1313 voerde hij ook de titel Lodewijk VI graaf van Chiny. Merk op: te Loon was hij de 4de Lodewijk, te Chiny de 6de. MidVorst: Na zijn overlijden brak de Loonse Opvolgingsoorlog uit, die door de neven uit de graven van Sponheim Heinsberg werd gewonnen.
 
Gehuwd (1) begin 1313.
MidVorst: x08-11-1313.
Echtgenote is Margaretha van Lorreinen (van Lotharingen) v153, dochter van Thibaut II van Lorreinen (van Lotharingen), hertog van Lorreinen, en Isabelle van Rumigny.
Geboren circa 1285, overleden op 25-09-1349.
{Zij was eerder gehuwd voor 1311 met Gwijde (Guy) van Namen (van Vlaanderen), zoon van Guido (Gwijde, Guy) van Dampierre en Isabella van Luxemburg, geboren circa 1272, overleden 1311. MidVorst: +15-10-1311 te Pavia.
Heer van Renais.}
 
Gehuwd (2).
Dit huwelijk bestaat niet aangezien hun kind een bastaardzoon was.
Partner is N.N. N.N.
 
Uit het tweede huwelijk:
   1. m  Lodewijk van Horpmaal.
Natuurlijke zoon van Lodewijk IV van Loon. Hij was in 1333 voogd van Horpmaal.

17    Mathilde van Loon v154, dame van Vogelsang, dochter van Arnold V van Loon (Arnold IV van Chiny) v135 (zie 15) en Margaretha van Vianden v136.
Geboren 1282. MidVorst: circa 1285. Overleden 1313. MidVorst: circa 1340.
Erfdochter van de graafschappen Loon en Chiny.
 
Gehuwd circa 1299 met Godefridus van Heinsberg v155, heer van Heinsberg, Blankenberg en Wassenberg, zoon van Dietrich I van Sponheim en Johanna van Leuven Gaasbeek.
Geboren circa 1270, overleden op 02-11-1331.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Diederik (Thierry) van Heinsberg v181, geboren 1300 (zie 20).
   2. m  Jan I van Heinsberg v179, geboren 1300-1305 (zie 19).
   3. m  Godfried van Heinsberg.

18    Johanna van Loon v156, dochter van Arnold V van Loon (Arnold IV van Chiny) v135 (zie 15) en Margaretha van Vianden v136.
 
Gehuwd (1) met Willem van Orey en Rummen v158, heer van Rummen.
 
Gehuwd (2) met Arnout van Wezemael v157.
 
Uit het eerste huwelijk:
   1. m  Arnold VI van Rummen v183 (zie 21).

19    Jan I van Heinsberg v179, zoon van Godefridus van Heinsberg v155, heer van Heinsberg, Blankenberg en Wassenberg, en Mathilde van Loon v154 (zie 17).
Geboren 1300-1305, overleden op 25-07-1337.
Graaf van Sponheim in Dalenbroek.
 
Gehuwd circa 1320 met Catharina van Voorne v180.
Overleden 1366.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Godefried van Dalenbroek v193, geboren 1347 (zie 22).
   2. m  Hendrik.

20    Diederik (Thierry) van Heinsberg v181, de 15de graaf van Loon van 1336-1361 en ook graaf van Chiny, zoon van Godefridus van Heinsberg v155, heer van Heinsberg, Blankenberg en Wassenberg, en Mathilde van Loon v154 (zie 17).
Geboren 1300, overleden begin 1361 te Stokkem. Meer bepaald tussen 17 en 21 januari 1361. J.Vaes, De Graven van Loon, p.151 zegt: +1368. Begraven te Hasselt (kerk van de Augustijnen). De abdij van Herkenrode was sinds 1194 de officiële begraafplaats van de Graven van Loon. Ook het stoffelijk overschot van de laatste graaf van Loon, Diederik van Heinsberg werd oorspronkelijk naar de abdij van Herkenrode gevoerd om er ter aarde besteld te worden. Abdis Beatrijs van Loobosch weigerde echter het lichaam van de graaf in de abdijkerk op te nemen omdat hij in de ban van de kerk was geslagen. De lijkstoet verliet de abdij en trok naar Hasselt waar de vorst in de kerk van de Augustijnen begraven werd.
Hij volgt op 19/22 januari 1336 zijn oom Lodewijk IV van Loon op als graaf van Loon. Tevens was hij graaf van Chiny (1336-1350: a. br. Godfried). Op 18 april 1338: na moeilijkheden met Luik, werd hij door scheidrechters als wettelijke graaf erkend.
 
Gehuwd circa 1316 met Cunegundis van der Marck v182, dochter van Eberhard van Mark Altena en Irmgard van Limburg.
Geboren op 02-02-1293, overleden voor 1361. J.Vaes, De Graven van Loon, p.151 zegt: +na 1343. MidVorst zegt: 25-02-1343.
 
Uit dit huwelijk:
   1. m  Godfried van Loon Heinsberg v195.
Geboren circa 1321, overleden op 16-10-1342 te Pruisen, gesneuveld, begraven te Mechelen.
Heer van Millen en Maaseik. Volgens Karel de Grote I (Gens Nostra) en de Nederlandse Leeuw heeft hij een natuurlijke zoon, Godfried van Chiny, geboren circa 1340, heer van Gruitrode, overleden ircca 1415. Deze had eveneens een natuurlijke zoon, Godfried van Chiny, geboren circa 1400, schout van Bree, overleden circa 1465.
Gehuwd op 01-11-1336 met Mechtilde van Gelre, dochter van Reinout (de Zwarte) van Gelre en Sofia van Berthout.
Geboren circa 1325, overleden op 21-09-1384 te Huissen.
Zij wordt niet vermeld in J.Vaes, De Graven van Loon, p.151.
{Zij is later gehuwd op 22-02-1348 met Johan van Kleef, zoon van Dirk VIII\VI van Kleef en Margaretha van Habsburg (Kyrburg), geboren circa 1293, overleden op 19-12-1368.
Eerst domheer, later teruggetreden.
Zij is later gehuwd op 14-02-1372 te Arnhem met Jan van Blois Chatillon, zoon van Lodewijk van Blois Chatillon en Johanna van Holland, geboren circa 1340, overleden op 19-05-1381 te Schoonhoven.
Graaf van Blois, heer van Treslong, Gouda en Schoonhoven, stamvader van
het adellijke geslacht Bloys van Treslong (via tweemaal bastaardij, Zie
Ned. Leeuw 1949).}

21    Godefried van Dalenbroek v193, de 16de graaf van Loon van 1361-1362 en graaf van Chiny, zoon van Jan I van Heinsberg v179 (zie 19) en Catharina van Voorne v180.
Geboren 1347. MIDVORST: °circa 1325. Overleden na 1366.
Op 17/21 januari 1361 werd hij graaf van Loon. Er werd fel strijd geleverd voor het Graafschap Loon. Engelbrecht van der Marck, bisschop van Luik, eist het graafschap Loon op voor zijn prinsbisdom Luik. Op 5 april 1361 wordt de vereniging van Loon met Luik geproclameerd. In mei/juni 1361 wordt het graafschap Loon bezet door de legers van de bisschop. Godfried ziet het niet meer zitten en op 25 januari 1362 verkoopt hij de rechten op de graafschappen Loon en Chiny aan Arnold van Rummen.
 
Gehuwd op 17-02-1357.
Huwelijkscontract.
Echtgenote is Filippa van Gulik v194, dochter van Willem VI van Gulik, graaf van Gulik, en Johanna van Holland.
Geboren circa 1320, overleden op 24-08-1390.
 
Uit dit huwelijk:
   1. v  Maria van Heinsberg v214.
Geboren circa 1350.
Gehuwd met Reinhard von Reifferscheidt v215.
   2. v  Johanna van Heinsberg v216.
Geboren circa 1360. Vaes: °circa 1352. Overleden op 28-08-1416.
Van Heinsberg.
Gehuwd op 19-05-1374 met Willem VI van Horn v217, zoon van Willem V van Horn en Mechtilde van Arkel.
Geboren circa 1358, overleden op 25-10-1415 te Azincourt, gesneuveld.
Heer van Horn en Altena.
   3. m  Johan II van Heinsberg v218.
Geboren circa 1360, overleden op 24-06-1438.
Graaf van Sponheim in Heinsberg, Loon en Chiny, Heer van Loon in Heinsberg en Gulik, heer van Dalenbroek, Leeuwenberg en Heinsberg.
Gehuwd (1) circa 1390 met Margaretha van Gennep v219, dochter van Johan van Gennep en Johanna Bot van der Eem.
Geboren circa 1370, overleden op 04-10-1419.
Gehuwd (2) op 14-12-1423 met Anna Margaretha van Solms Braunfels v220, dochter van Otto van Solms en Agnes van Falkenstein Bolanden.
Geboren circa 1380. Vaes: 1363 (?). Overleden op 25-11-1433.
   4. m  Godfried van Heinsberg v221.
Geboren circa 1360. Vaes: °circa 1362. Overleden circa 1400.
Domheer in Keulen en kanunnik te Utrecht.
   5. v  Catharina van Looz Heinsberg v224.
Geboren circa 1370, overleden circa 1420.
Gehuwd circa 1389 met Gijsbert van Buren v225, zoon van Alard van Buren en Elisabeth van Bronkhorst.
Geboren circa 1370, overleden circa 1420.
Heer van Buren.
   6. v  Philippa van Heinsberg v222.
Geboren circa 1370. Vaes: °circa 1367. Overleden circa 1430.
Gehuwd (1) circa 1395 met Gumprecht van Neuenahr.
Geboren circa 1370, overleden circa 1430.
Graaf van Neuenahr. Hij wordt in J.Vaes, De Graven van Loon, p.151 niet vermeld. Zijn bestaan komt uit het bestand MIDVORST.
Gehuwd (2) met Gerard van Tomberg-Landkron v223.

22    Arnold VI van Rummen v183, de 17de en laatste graaf van Loon van 1361-1366, ook graaf van Chiny, zoon van Willem van Orey en Rummen v158, heer van Rummen, en Johanna van Loon v156 (zie 18).
Overleden 1373. Meer bepaald voor 5 mei 1373. Vaes: +voor mei 1373.
Op 25 januari 1362 volgt hij zijn achterneef Godefried van Dalenbroek op als graaf van Loon van wie hij de rechten gekocht had. Op 23 december 1362 wordt hij door de keizer Karel IV beleend met Loon. Arnold kon zich niet doen erkennen en gehoorzamen in het graafschap Loon. Op 16 juni 1364 verkoopt hij Chiny, dat hij eerder op 18 november 1363 van de weduwe van Godfried van Heinsberg gekocht had, aan Wenceslas van Luxemburg. Vervolgens deed hij op 21 september 1366 (zegt Baerten; op 8 oktober 1366 zegt Strubbe) afstand van het graafschap Loon. Hij kreeg een geldelijke vergoeding van de bisschop van Luik, Jan van Arkel. Het graafschap werd toen definitief ingelijfd bij het prinsbisdom Luik en hield op te bestaan.
Strubbe en Voet, De Chronologie, p.378 23 december 1362: door keizer beleend met Loon. Kon niet in bezit komen van het graafschap [een leen "klimt" niet] dat in handen bleef van de bisschop van Luik.
16 juni 1364: verkoopt Chiny (ingekocht van weduwe van Godfried van Heinsberg, 18 november 1363) aankoop door Wenceslas van Luxemburg.
8 oktober 1366: verkoopt rechten op Loon aan Jan van Arkel, bisschop van Luik.
1373, voor 5 mei +.
 
Gehuwd 1346-1347 met Elisabeth (Isabella) van Lierde (van Vlaanderen) v184, dochter van Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen, en N.N. N.N.
Overleden op 27-03-1366.
Zij was een natuurlijke dochter van de graaf van Vlaanderen, Lodewijk van Nevers.
{Zij was eerder gehuwd voor 1346 met Simon van Mirabello, overleden op 09-05-1346.}
 

Homepage | E-mail

gemaakt met PRO-GEN 'Genealogie à la Carte' software